Zmarł prof. dr hab. Leon Żelewski

16.12.2019

prof. Leon Żelewski

Z żalem zawiadamiamy, że w dniu 12 grudnia, w dniu swoich 89 urodzin zmarł

prof. Leon Żelewski

wieloletni kierownik Katedry i Zakładu Biochemii Farmaceutycznej (w latach 1967-2001), nauczyciel wielu pokoleń studentów i biochemików.

Msza św. w intencji Zmarłego zostanie odprawiona 18 grudnia br. o godz 9 w kaplicy przy cmentarzu w Wejherowie-Śmiechowie. Przed nabożeństwem od godz 8.15 odbędzie się różaniec. Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się bezpośrednio po mszy św.

Prof. Leon Żelewski, absolwent Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku z 1954 r. Już jako student został zatrudniony na etacie zastępcy asystenta w Zakładzie Chemii Fizjologicznej Wydziału Lekarskiego, kierowanym przez prof. Włodzimierza Mozołowskiego. Podczas swojej 47-letniej pracy w Uczelni przeszedł kolejno wszystkie szczeble kariery akademickiej – od zastępcy asystenta, asystenta, adiunkta, docenta, profesora nadzwyczajnego (1973 r.) aż do profesora zwyczajnego (1989 r.). Bardzo ważny dla rozwoju naukowego profesora Żelewskiego był roczny staż w laboratorium prof. C. A. Villee’a w bostońskim Harvard University, który odbył dzięki uzyskanemu stypendium amerykańskiego NIH (National Institutes of Health). W 1967 r. objął funkcję kierownika Katedry i Zakładu Biochemii Farmaceutycznej Wydziału Farmaceutycznego AMG. Profesor Leon Żelewski brał czynny udział w szkoleniu młodej kadry naukowej. Był promotorem ośmiu przewodów doktorskich, sprawował opiekę nad habilitacjami, recenzował wiele rozpraw doktorskich i habilitacyjnych. Pod Jego kierunkiem powstały liczne prace magisterskie. Organizował i prowadził szkolenie dla magistrów farmacji przygotowujących się do egzaminów specjalizacyjnych oraz dla nauczycieli szkół średnich z zakresu biochemii i biologii molekularnej w ramach kursów organizowanych przez kuratorium. Był również wieloletnim opiekunem studentów III roku Wydziału Farmaceutycznego. Profesor był członkiem komitetów: Biochemii i Biofizyki PAN (1978-1981, 1984-1989), Patofizjologii Klinicznej PAN (1985-1987), Chemii Analitycznej PAN (1985-1987) i Nauk Fizjologicznych PAN (1992-1994). Zasiadał w Radzie Konsultacyjnej Bioinżynierii (1981-1985). W latach 1973-1999 był członkiem Rady Redakcyjnej “Acta Biochimica Polonica”, a od 1985 do 1992 r. jej przewodniczącym. W 1965 r. został członkiem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. W latach 1966-1968 i 1972-1978 przewodniczył gdańskiemu oddziałowi Polskiego Towarzystwa Biochemicznego. Przez trzy lata pełnił funkcję dyrektora Instytutu Biologii Medycznej AMG. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP (1974 r.), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1998 r.) oraz Medalem Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku (1990 r.). Profesor był znany w międzynarodowym środowisku naukowym ze swoich osiągnięć w badaniach nad regulacją syntezy hormonów steroidowych w łożysku ludzkim. Tematyka zapoczątkowana przez zespół stworzony przez Profesora pod koniec lat 60. stanowiła wdzięczny teren prac badawczych Jego wychowanków i nadal pozostaje polem twórczych poszukiwań. Unikalny charakter badań i szczególna dla łożyska rola molekularnych przemian hormonów steroidowych, nadawały im rangę ważności z punktu widzenia fizjologii, a ich wysoki poziom zapewnił trwałe miejsce w nauce. Prace Profesora i Jego zespołu są nadal publikowane w periodykach zagranicznych o wysokim standardzie naukowym i powszechnie cytowane w piśmiennictwie światowym. Działalność naukowa Profesora spotkała się z uznaniem środowiska i została wyróżniona licznymi nagrodami. Otrzymał prestiżowe nagrody sekretarza Polskiej Akademii Nauk (1973, 1980, 1989 r.), nagrody ministra zdrowia (1963, 1977, 1980, 1987 r.) oraz wielokrotnie nagrody rektora AMG. Profesor był znakomitym dydaktykiem. Jego wykłady cieszyły się dużą popularnością, zarówno wśród studentów Wydziału Farmaceutycznego, jak i Wydziału Lekarskiego. Był współautorem wielokrotnie wydawanego i modyfikowanego skryptu dla studentów, charakteryzującego się przystępnością przedstawienia złożonych zagadnień z zakresu biochemii. Dużym sukcesem Profesora było wychowanie wielu uczniów – adeptów biochemii, których nauczył umiejętności wyboru właściwych metod do rozwiązywania określonych problemów, rzetelnego podejścia do pracy naukowej oraz mobilizował do intensywnej pracy badawczej. Po przejściu na emeryturę profesor Leon Żelewski nadal interesował się życiem i działalnością naukową w obu Katedrach Biochemii GUMed. Był człowiekiem o szerokiej wiedzy, krytycznym sposobie myślenia, umiejącym wnikliwie analizować przedstawiane wyniki badań naukowych. Z Jego umiejętności często korzystali młodzi pracownicy naukowi, z którymi chętnie i życzliwie dzielił się swoim bogatym doświadczeniem. Cechą szczególnie cenną u Profesora była Jego ogromna prawość i uczciwość w każdej dziedzinie działalności, przy jednoczesnej wielkiej osobistej skromności.