Leon Birn urodził się 10 września 1921 r. w Wilnie w rodzinie inteligenckiej. Maturę zdał w maju 1940 r. w Wilnie. Podczas okupacji radzieckiej początkowo pracował jako robotnik fizyczny, a następnie studiował na Wydziale Biologicznym Uniwersytetu Litewskiego do 21 czerwca 1941 r. Od czerwca 1941 r. do wiosny 1944 r. ponownie pracował fizycznie, jednocześnie uczestnicząc w działaniach konspiracyjnych przeciw okupantom. W 1943 r. wstąpił do oddziału partyzanckiego VIII Brygady Armii Krajowej Okręgu Wileńsko-Nowogrodzkiego. W lipcu 1944 r. został aresztowany przez władze radzieckie i wywieziony do obozu w Kałudze. W listopadzie 1944 r., po udanej ucieczce z obozu, przyjechał do Polski i rozpoczął pracę jako nauczyciel w Liceum Ogólnokształcącym w Nakle nad Notecią. W listopadzie 1945 r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Akademii Lekarskiej w Gdańsku. Podczas studiów był wiceprezesem Bratniej Pomocy Studentów, jednocześnie pracując w okresie od grudnia 1949 r. do grudnia 1951 r. jako zastępca asystenta oddziału chirurgii i ortopedii dziecięcej AMG. Dyplom lekarza uzyskał 31 grudnia 1951 r. Od 1 stycznia 1952 r. do 15 listopada 1959 r. pracował jako starszy asystent w Katedrze i Klinice Ortopedycznej AMG i równocześnie jako chirurg w poradni chirurgicznej Portowej Przychodni Obwodowej w Gdańsku oraz w gabinecie chirurgicznym Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego. W tym czasie (1956 r.) uzyskał specjalizację II stopnia z ortopedii i traumatologii. Od 16 listopada 1959 r. objął stanowisko ordynatora Oddziału Gruźlicy Kostno-Stawowej Szpitala Miejskiego w Przemyślu, przemianowanego później na Oddział Ortopedyczny Szpitala Wojewódzkiego. Oddział ten zorganizował od podstaw i pełnił funkcję ordynatora nieprzerwanie, aż do przejścia na emeryturę z końcem 1989 r. W 1970 r. zorganizował pomaturalny 2-letni Wydział Fizjoterapii i Kinezyterapii przy Szkole Fizykoterapii w Przemyślu, w którym przez wiele lat był wykładowcą. W 1974 r. współtworzył wojewódzki Oddział PTOiTr w Rzeszowie, którego był przewodniczącym przez dwie kadencje. Był przewodniczącym komitetu organizacyjnego XVIII Dni Ortopedycznych, które odbyły się w październiku 1979 r. w Polańczyku. W latach 1965-1975 pełnił funkcję przewodniczącego koła Polskiego Towarzystwa Lekarskiego w Przemyślu. W latach 1975-1989 sprawował funkcję konsultanta do spraw ortopedii i traumatologii na terenie województwa przemyskiego. Od 1953 r. był członkiem PTOiTr, a w latach 1977-1980 członkiem Zarządu Głównego PTOiTr. Od 1963 r. aż do przejścia na emeryturę pełnił najpierw funkcję wiceprezesa, a następnie członka Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu. Po przejściu na emeryturę i powrocie do Trójmiasta, pracował jeszcze w latach 1993-2003 w Poradni Ortopedycznej Lekarskiej Spółdzielni Pracy w Gdyni. Opublikował ogółem 39 prac w czasopismach lekarskich. Był współautorem pierwszego po wojnie podręcznika pt. “Zarys ortopedii” wydanego w Gdańsku pod redakcją prof. Zygmunta Ambrosa. Wygłosił kilkadziesiąt referatów na zjazdach lekarskich. Wykształcił trzynastu specjalistów II stopnia i czterech I stopnia z zakresu ortopedii i traumatologii. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Dyplomem Członka Honorowego PTOiTr, Medalem 100-lecia Akademii Nauk w Krakowie, Medalem „Zasłużony Lekarz PRL” i szeregiem innych odznaczeń resortowych, regionalnych i stowarzyszeniowych. We wrześniu 1999 r. Oddział Ortopedyczny w nowo wybudowanym Szpitalu Miejskim w Przemyślu został nazwany imieniem dr. Leona Birna.