Paweł Bogdan Adamowicz urodził się 2 listopada 1965 r. w Gdańsku. Był prawnikiem, politykiem, działaczem opozycyjnym i społecznym. Przez 20 lat, od 1998 roku był prezydentem Gdańska.

W latach 1972-1980 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 50 imienia Emilii Plater w Gdańsku. W latach 1980-1984 był uczniem I Liceum Ogólnokształcącego imienia Mikołaja Kopernika w Gdańsku.

W latach 1984-1989 odbył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. W roku 1988 był przewodniczącym komitetu strajkowego w czasie solidarnościowego strajku okupacyjnego na Uniwersytecie Gdańskim.

W 1989 r. rozpoczął pracę jako asystent na Uniwersytecie Gdańskim. W latach 1990-1993 pełnił funkcję prorektora UG do spraw studenckich. W latach 1993-1996 odbył aplikację radcowską.

W 1990 r. został wybrany na radnego Gdańska z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W kolejnej kadencji 1994-1998 pełnił funkcję przewodniczącego rady miasta. W 1998 r. po raz trzeci został radnym i objął funkcję prezydenta Gdańska. Działał wówczas w Partii Konserwatywnej, Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym, Akcji Wyborczej Solidarność.

W latach 1990-1994 był delegatem Gdańska do Sejmiku Samorządowego, a w latach 1990-1991 wiceprzewodniczącym Sejmiku Województwa Gdańskiego.

W roku 2001 był jednym z założycieli regionalnych struktur Platformy Obywatelskiej. W roku 2002, w wyborach bezpośrednich, został wybrany na drugą kadencję prezydencką. Zwyciężył następnie w wyborach 2006, 2010, 2014 i 2018 roku.

Zawsze był zaangażowany społecznie w działania w regionie pomorskim, m.in. w tworzenie Klubu Myśli Politycznej „Dziekania”, Klubu Politycznego imienia Lecha Bądkowskiego, Stowarzyszenia „Kongres Liberałów”, Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego czy Ruchu Kultury Niepodległej. Od 1998 roku pozostawał wolontariuszem Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy oraz honorowym dawcą krwi.

W latach 2007-2011 był prezesem zarządu Fundacji Unii Metropolii Polskich a od 2015 r. członkiem zarządu. Zainicjował także powołanie Stowarzyszenia Gdański Obszar Metropolitalny i był członkiem zgromadzenia przedstawicieli samorządów regionalnych i lokalnych Unii Europejskiej – Komitetu Regionów w Brukseli.

Opublikował książki: „Gdańsk jako wyzwanie” (Gdańsk, 2008), “Gdańsk jako wspólnota” (Gdańsk, 2018), a także wiele artykułów o tematyce samorządowej, regionalnej i metropolitalnej; był współautorem publikacji: „«Solidarność» i opozycja antykomunistyczna w Polsce” (Gdańsk, 1995); „Zespół metropolitalny: zarys koncepcji”(Gdańsk, 1993).

Odznaczony między innymi Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem „Pro Ecclesia et Pontifice”, Srebrnym Medalem Gloria Artis, Medalem „Pro Memoria”; wyróżniony estońskim Orderem Krzyża Ziemi Maryjnej, hiszpańską Gwiazdą za Zasługi Cywilne, litewską Statuą św. Krzysztofa, Różą Franciszki Cegielskiej, Honorową Odznaką za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego. Był kawalerem Legii Honorowej.