Tajemnice z muzealnej półki

10.07.2017

Pod pojęciem „uniwersytet” kryje bardzo wiele znaczeń. Mniej lub bardziej oczywistych. Uniwersytet to uczelnia wyższa, której działanie opisują odpowiednie akta prawne, to budynki, w której odbywają się zajęcia, audytoria, laboratoria, biblioteki i hale sportowe. Uniwersytet to również różnorodne zestawienia, rankingi, punkty i współczynniki.

Uniwersytet tworzą ludzie: studenci, pracownicy, absolwenci i profesorowie – pokaźna grupa, bez której Uniwersytet nie mógłby istnieć. Każda z wymienionych osób, to oddzielna historia, czasami nieco bezbarwna, ale często niezwykła i unikalna. Charyzmatyczne postaci stają się legendami, bohaterami anegdot, opowieści smutnych i poważnych, a czasem śmiesznych.

Muzeum GUMed stara się zbierać i udostępniać pamiątki związane z wybitnymi przedstawicielami społeczności akademickiej, opowiadając o danej osobie, przybliża jednocześnie dzieje naszego Uniwersytetu. Jakże wiele, nie tylko o prof. Jerzym Dybickim, ale także o gdańskiej chirurgii mówi prezentowane uprzednio w cyklu „Tajemnic…” „17 Przykazań Kierownika Kliniki Chirurgii Ogólnej”. Refleksje prof. Bożydara Szabuniewicza związane z zakończeniem wykładów dla kolejnego rocznika studentów AMG wydają się wciąż aktualne, pomimo upływu lat i kolosalnych przemian, jakie w tym czasie się dokonały.

Kolejne spotkanie z tajemnicami z muzealnej półki kontynuuje przypominanie wybitnych profesorów pracujących na Uczelni. W tym roku mija 20 lat od śmierci prof. Zofii Majewskiej (1997 r.) i 29 od nadania Jej doktoratu honorowego AMG. Profesor była postacią wyjątkową, nie tylko jako pionierka neurologii rozwojowej w Polsce, ale również jako osobowość bardzo silnie wpisana w historię Akademii Medycznej w Gdańsku. Wśród Czytelników naszego muzealnego cyklu są z pewnością osoby pamiętające drobną sylwetkę Profesor zmierzającą w stronę swej Kliniki lub do położonego nieopodal mieszkania. Po przejściu na emeryturę nie zerwała z nią kontaktu, chętnie dzieląc się swymi wiedzą i doświadczeniem klinicznym, żywo interesowała się rozwojem Akademii (tak do 2009 r. nazywała się Uczelnia – Akademią Medyczną w Gdańsku).

Ukoronowaniem pracy i związków z Akademią prof. Zofii Majewskiej było nadanie Jej doktoratu honorowego. Uchwałę w tej sprawie podjęto 26 października 1987 r., uroczystość nadania doktoratu honoris causa odbyła się 4 lutego 1988 r. O otrzymanej godności Profesor powiedziała: „Przeżyłam 80 lat i mogłoby się wydawać, że wszystko dla mnie skończone. Jednak okazało się, że danym mi było przeżyć taki dzień, który dla każdego pracownika nauki jest uhonorowaniem działalności”. Cytat ten, pochodzi z monografii dr Seweryny Koniecznej „Prof. dr Zofia Majewska (1907-1997) życie, działalność, dokonania” wydanej w serii „Ludzie Akademii Medycznej w Gdańsku” (tom XI) w 2012 r., której lekturę gorąco polecamy w oczekiwaniu na kolejne spotkanie z tajemnicami odkrytymi na muzealnej półce.

Profesor Zofia Majewska zmarła 19 listopada 1997 r. w wieku dziewięćdziesięciu lat.

Na fotografii dyplom doktoratu honorowego – doktoratu honoris causa. W dobie odchodzenia od posługiwania się łaciną w medycynie pozostaje on jednym z ostatnich redagowanych w tym języku. Podczas uroczystości nadania godności doktora honoris causa jest również odczytywany, przywołując, choć przez chwilę czasy, które bezpowrotnie minęły. Melodia łaciny, rytm słów nieodarcie zmuszają do refleksji nad upływem czasu i ogromem zmian w nim zachodzących.

Pierwsze doktoraty honoris causa nadano w Akademii Medycznej w Gdańsku w 1965 r. Do tej pory godnością tą uhonorowano 48 naukowców z całego świata.