22.10.2014
Dr hab. Piotr Siondalski z Katedry i Kliniki Kardiochirurgii i Chirurgii Naczyniowej uczestniczył w 7th Branislav ‘Brano’Radovancevic International Heart Failure Forum – Brano Meeting, który odbył się w dniach 17-20.09.2014 r w Opatiji w Chorwacji. W spotkaniu brało udział wielu kardiochirurgów, kardioanestezjologów oraz kardiologów, przedstawicieli licznych ośrodków kardiochirurgicznych z Europy oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Liczba wykładowców to około 120 lekarzy, od wielu lat zajmujących się leczeniem chorych ze skrajną niewydolnością krążenia. Wśród sław przybył również profesor O. H. Frazier z Texas Heart Institute. Przedmiotem wystąpień i dyskusji były zagadnienia związane ze stosowaniem mechanicznego wspomagania krążenia u pacjentów ze skrajną niewydolnością serca.
Bardzo ważnego podsumowania w trakcie wykładu kończącego obrady dokonał profesor J. Long z INTEGRIS Health, Oklahoma, USA. Stwierdził, że metoda leczenia mechanicznym wspomaganiem krążenia staje się złotym standardem, podobnie jak przeszczep serca w leczeniu pacjentów ze skrajną niewydolnością tego narządu. Dowodzi tego, jak się wyraził, dramatyczna poprawa wyników leczenia tą metodą, bardzo dynamicznie wzrastająca liczba wszczepionych urządzeń na świecie, coraz większe doświadczenie zespołów leczących i doskonalsze protokoły leczenia.
W trzecim dniu obrad dwie sesje poświęcone były na prezentacje ośrodków regionalnych ze środkowej i wschodniej Europy i nie tylko. Przedstawiciele klinik kardiochirurgicznych z Chorwacji, Słowenii, Serbii, Kazachstanu, Słowacji, Republiki Czech, Turcji przedstawiali liczby leczonych chorych urządzeniami mechanicznie wspomagającymi niewydolne serce i uzyskane wyniki leczenia. W tych sesjach brali też czynny udział przedstawiciele trzech ośrodków kardiochirurgicznych z Polski: z Śląskiego Centrum Chorób Serca, Instytutu Kardiologii w Aninie oraz Katedry i Kliniki Kardiochirurgii i Chirurgii Naczyniowej z Gdańska. W ośrodkach tych już od kilkunastu lat wykonuje się operacje wszczepień urządzeń wspomagających niewydolne serce u dorosłych pacjentów. Takie bezpośrednie porównanie liczb, a zatem doświadczenia ośrodków z Polski w porównaniu z regionalnymi centrami kardiochirurgicznymi z innych krajów pozwoliło zauważyć znaczną dysproporcję na niekorzyść klinik polskich.