"Poczet chorób królów polskich" w Bibliotece Głównej

2.07.2014

Królowie polscy to bardzo różnorodna grupa. Są wśród nich popadający ze skrajności w skrajność sangwinicy i cholerycy (głównie Piastowie i królowie elekcyjni) oraz zrównoważeni melancholicy (Jagiellonowie). Szukając wspólnych cech polskich królów, zauważa się głównie otyłość. Szczególnie otyli królowie to Jan III Sobieski, Kazimierz Wielki, Stefan Batory, Zygmunt III Waza, Stanisław Leszczyński. Przyczyną było rzecz jasna łakomstwo, np. Michał Korybut Wiśniowiecki potrafił za jednym posiedzeniem zjeść 1000 pomarańczy. Właśnie przejedzenie było prawdopodobnie powodem jego śmierci. Od tego obrazu odbiegają Jagiellonowie – wstrzemięźliwi i szczupli.

Polscy władcy nie stronili także od alkoholu, np. Leszek Biały odmówił udziału w wyprawie krzyżowej, gdyż podczas niej pozbawiony byłby swych ulubionych trunków. Zdecydowana większość królów nie dochowywała również wierności swym małżonkom, choć są wyjątki: przykładnymi mężami byli Władysław Jagiełło i Jan III Sobieski. A co o polskich królach mówią lekarze? Wszystkich, którzy chcą poznać odpowiedź na to pytanie, zapraszamy na wystawę do Biblioteki Głównej GUMed. Oglądać ją można do końca wakacji.