Zmarła profesor Maria Hrabowska

15.07.2008

14 lipca w wieku 72 lat zmarła prof. dr hab. nauk med. Maria Hrabowska, patomorfolog, immunolog Akademii Medycznej w Gdańsku, instruktor Związku Harcerstwa Polskiego w stopniu harcmistrzyni, w latach 1996-2001 przewodnicząca ZHP, członek “Solidarności”.

Nabożeństwo żałobne odbędzie się 21. lipca (w poniedziałek) o godz. 11:00 w Bazylice Mariackiej. Pogrzeb tego samego dnia o godz. 14:00 na cmentarzu Witomino.

prof. Maria Hrabowska

Prof. Hrabowska przez wiele lat kierowała Samodzielną Pracownią Patomorfologii Klinicznej Instytutu Położnictwa i Chorób Kobiecych Akademii Medycznej w Gdańsku. Była recenzentką podręczników szkolnych z zakresu biologii w Ministerstwie Edukacji Narodowej i świeckim ekspertem Episkopatu Polski. Członek korespondent zagraniczny Societe Francaise de Gyneco-Pathologie, członek European Organisation for Research and Treatment of Cancer.

Została uhonorowana Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2008 r. za długoletnią działalność na rzecz niepodległości Polski i środowisk kombatanckich odznaczono ją Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Profesor Maria Hrabowska urodziła się w 1936 roku w Poznaniu. Przez wiele lat kierowała Samodzielną Pracownią Patomorfologii Klinicznej Instytutu Położnictwa i Chorób Kobiecych Akademii Medycznej w Gdańsku. Recenzowała podręczniki szkolne do nauki biologii, działała jako świecki ekspert Episkopatu Polski. Była członkiem korespondentem zagranicznym Society Francaise de Gyneco-Pathologie, członkiem European Organisation for Research and Treatment of Cancer. Była autorem licznych publikacji z zakresu patomorfologii onkologicznej, onkologii eksperymentalnej i neuropatologii perinatalnej. Wykładowca z zakresu patomorfologii ginekologicznej oraz biologicznych skutków antykoncepcji w Studium Przygotowania do Życia w Rodzinie Uniwersytetu Gdańskiego oraz licznych kursów dokształcających nauczyciel planowania rodziny. Wieloletni wychowawca, opiekun studentów oraz młodej kadry naukowej. Pod jej kierownictwem powstało 12 rozpraw doktorskich z zakresu patologii ginekologicznej i perinatalnej.

Od 1957 roku była członkiem kręgu starszoharcerskiego “Westerplatte” działającego przy Akademii Medycznej w Gdańsku, równocześnie pełniła funkcję instruktorki Hufca Harcerek ZHP Gdańsk Śródmieście. Od września 1959 r. do stycznia 1960 r. była jego komendantką. Po okresie przerwy do harcerstwa wróciła w 1980 r., współtworzyła Krąg im. A. Małkowskiego w Gdańsku. W 1982 została harcmistrzynią. Aktywnie zaangażowała się w odnowę harcerstwa od 1989.

Podczas przełomowego zjazdu ZHP w Bydgoszczy w 1990 r. wybrano ją przewodniczącą Naczelnego Sądu Harcerskiego ZHP. Z jej inicjatywy powstał Harcerski Rejestr Represjonowanych. Hrabowska współtworzyła program wychowania zdrowotnego w ZHP. W latach 1996-2001 pełniła funkcję przewodniczącej ZHP. Wielokrotnie reprezentowała polskie harcerstwo na arenie międzynarodowej.

Ponadto Hrabowska była aktywnym członkiem “Solidarności”. Zaangażowała się też w działalność Związku Legionistów Polskich, gdzie pełniła funkcję komendantki Okręgu Północnego. Współpracowała z Muzeum im. Marszałka J. Piłsudskiego w Krakowie.

Za swoją działalność społeczną i naukową uhonorowana licznymi odznaczeniami:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Złoty Krzyż Zasługi II
• Virtutu Civili – Medal Srebrny
• Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej
• Srebrna Odznaka II RP Za Wierną Służbę – Polska Organizacja Wojskowo – Niepodległościowa „Pogoń” Londyn
• Srebrny Medal Zasług Fundacji „Straż Mogił Polskich Bohaterów” Warszawa
• Medal „Zasłużony Akademii Medycznej w Gdańsku”
• Medal 1000 – lecia Miasta Gdańska
• Odznaka „Za Zasługi dla Gdańska”
• Odznaka „Zasłużony Instruktor Chorągwi Gdańskiej”
• Odznaka pamiątka 14 pułku artylerii polowej Wielkopolskiej

Dwa lata temu jej pracę zawodową przerwała ciężka choroba. Pomimo cierpienia i niepełnosprawności nadal żywo interesowała się życiem naszej Uczelni oraz rozwojem zawodowym i naukowym swoich współpracowników.

Żegnamy Człowieka Wielkiego Serca, Wybitnego Naukowca i Przyjaciela, który na zawsze pozostanie dla nas niedoścignionym wzorem lekarza i humanisty.